Το Άνθος του Γιαλού είναι άλλο ένα μικρό διαμάντι, ένα μαγευτικό ηχογράφημα λέξεων που το συνθέτουν οι παφλασμοί κάτω από τα κουπιά των «ελαφροΐσκιωτων» ταξιδευτών, οι ανάσες τους, τα νυχτοπούλια που σκίζουν τον αέρα, η ρυθμική επωδός «ακόμη λίγο και το φτάσαμε», και ο χτύπος της καρδιάς τους που δεν ακούγεται αλλά υπονοείται.
Οι ελαφροΐσκιωτοι κωπηλάτες πασχίζουν να φτάσουν ένα άυλο φως, άγνωστης προέλευσης που εμφνίζεται κάθε νύχτα στο βάθος του ορίζοντα, έξω από το λιμάνι:
«…έβλεπε, λέγω, ανοικτά εις το πέλαγος…εν μελαγχολικόν φως- κανδήλι, φανόν, λαμπάδα, ή άστρον πεσμένον- να τρεμοφέγγη, εκεί μακράν, εις το βάθος της μελανωμένης εικόνος, επιπολής εις το κύμα, και να στέκη επί ώρας φαινόμενον ως να έπλεε, και μένον ακίνητον.»
Ο Παπαδιαμάντης αγγίζει με τον παιδικό του τρόπο ένα θέμα σύνθετο και πολυδιάστατο: τους δύο ίσως και περισσότερους κόσμους μέσα στους οποίους κινούμαστε.
Από τη μία ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε με τις πέντε αισθήσεις μας και από την άλλη ένας άλλος κόσμος, αόρατος, από τον οποίο μας έρχονται καμιά φορά σαν μηνύματα, αποκαλύψεις, εμφανίσεις, θραύσματα εικόνων, που δεν ανήκουν όμως στον χειροπιαστό, υλικό κόσμο που μας περιβάλλει. Οι δύο αυτές πραγματικότητες συνυπάρχουν. Πολλοί λίγοι όμως αντιλαμβάνονται φαινόμενα της άλλης διάστασης.
«Κ’ η Σπίθα εκείνη, η φωτιά του πελάγου που είδες, Μάνο, είναι η ψυχή του Βασιλόπουλου, που έλυωνε, σβήσθηκε στα σίδερα της σκλαβιάς, και κανείς δεν την βλέπει πια, παρά μόνο όσοι ήταν καθαροί τον παλαιόν καιρόν, και οι ελαφροΐσκιωτοι στα χρόνια μας.»
Μ’ αυτή την αινιγματική πρόταση κλείνει το διήγημα αφήνοντας ερωτήματα. Όπως πάντα, ο Παπαδιαμάντης ανοίγει ένα παραθυράκι που τρίζει και σε προοπτική αποκαλύπτεται πλειάδα ερωτηματικών, παραλληλισμών, βαθύτερων νοημάτων.
«…ένα λουλουδάκι αόρατο, μοσχομυρισμένο, φύτρωσε ανάμεσα στους δύο αυτούς βράχους, οπού το λεν’ Άνθος του Γιαλού, αλλά μάτι δεν το βλέπει…»
Δύο μουσικοί της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, συμπράττουν με δύο μουσικούς που έρχονται από τον χώρο της τζαζ. Ένας μουσικός καμβάς βασισμένος σε πρωτότυπες συνθέσεις της Φένιας Παπαδόδημα εμπνευσμένες από το αριστουργηματικό αυτό διήγημα.
Άρπα - Αφήγηση: Γωγώ Ξαγαρά
Τσέλο: Ήβη Παπαθανασίου
Ηλεκτρικό μπάσο - Ηχοτοπία: Γιώργος Παλαμιώτης
Μουσική – Σύλληψη – Φωνή - Νγκόνι: Φένια Παπαδόδημα
22:00 | Tempus Verum - Εν Αθηναις | Ιάκχου 19 - Γκάζι
Ελεύθερη είσοδος
Το ElaiΩnas Festival πραγματοποιείται με την υποστήριξη της Περιφέρειας Αττικής.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου